Wiatrem ku miłości

Zygmunt Jan Prusiński

WIATREM KU MIŁOŚCI

Chwilowo była pauza.

Pisaliśmy chmurami myśli

na odległość rozumieliśmy

że nie można zamknąć książki

bo nie jest skończona.

Przyszłaś do saloniku -

pomachałaś gałązką wiśni.

Okwiecona jak krzak magnolii

skradałaś moje ruchy...

Przez wiatr w progu drzwi

całowałem twoje włosy.

Usłyszałem drganie chwili -

dopisałem czułość w wierszu.

Ilono cicha jak struna skrzypiec

gram w tobie narodziny słowa.

22.9.2011 - Ustka

Czwartek 21:11