„Spływ czasu”

Na łące czasu, kwitną myśli,

W ciszy wiecznej, gdzie sen się rwie.

Przemijanie płynie wśród chwil,

Jak błogi sen, co nigdy nie trwa.

Nic tu nie stoi na wieki wieków,

Wiosny idą, jesienie wieczne.

Czas ucieka jak rzeka bez brzegów,

A my, jak liście, dryfujemy ciche.

Czyżby więc miłość i troski nasze,

Były tylko cieniem przejściowym?

Jak złudzenie, jak sen pośpieszny,

Przemijają w mgnieniu, bez ostrzeżenia.

Ale czy warto się temu sprzeciwiać,

Czy marzyć o wieczności, nieśmiertelności?

Może lepiej ufać przemijaniu,

I cieszyć się każdą chwilą, jak kwiatem w ogrodzie.