„Opowieść o mrocznych murach”

Mroczny klasztor, schowany w cieniach,

Zapomniany przez czas, jak opowieść bez świadków.

W murach z kamienia opatrzność skryta,

Gdzie dźwięk kroków zanika, jak echa w mglistej ciszy.

Okna pokryte kurzem, jak strony zatarte z historii,

Mroczne mury, gdzie duchy przeszłości zamieszkały.

Ołtarz pusty, jak serce, co straciło wiarę,

W ścianach klasztoru cisza, jak sen, co nigdy nie trwa.

Skrzypiące drzwi, jak szept wiatru przez korytarze,

Zapomniany klasztor, gdzie duchy w ukryciu tańczą.

Ciemna opowieść, w kamieniu zapisana,

O miejscu, gdzie światło znikło, a śmierć zapanowała.