„Ballada Księżycowych Wyznawców”

W nocnych szatach, w cichym tańcu z gwiazdami,

Wyznawcy księżyca zbudowali swój dom.

Biała lilia, jak znak, na ich sercach kwitła,

W blasku srebrnych promieni, gdzie tajemnica mroku tkwiła.

W kręgu tańca, jak kamienie mistycznego kręgu,

Wyznawcy księżyca, jak gwiazdy, świecą blaskiem swych wierzeń.

Ich modlitwy, jak szept wiatru w liściach drzew,

Księżycowy chór, co pieśń nocy wypowiada, jak zaklęcie wśród nieba żłobiące.

W błękicie nieba, ich dusze unoszą się jak motyl,

Wyznawcy księżyca, jak poetów wędrówka.

W ich oczach magia, co nocą budzi się,

Gdzie czas jak strumień, a księżyc jak stróż tajemnic.

W powolnym rytmie, jak opowieść z dawnych lat,

Wyznawcy księżyca wiedzą, co zanurzeni w ciszy znaczy.

Nocna legenda, jak lśniący w niebie diament,

Wyznawcy księżyca, gdzie serce ich wierzeń tkwi zawsze w ruchu.